مناظره استاد و دانشجو

گفتم غمم فزون است ، گفتا ز من چه آید
گفتم که نمره ام ده ، گفتا ز من نیاید
گفتم که نمره دادن بسیار سهل آید
گفتا ز ما اساتید ، این کار کمتر آید
گفتم کرم نمایید ، من را کنید شما شاد
گفتا که خوش خیالی ، کی وقت آن بیاید
گفتم که نمره ی هفت ، بدبخت عالمم کرد
گفتا اگر برای آن هم زیادت آید
گفتم خوشی دَهی که دست شما دهد آن
گفتا تو کوششی کن ، کو وقت آن برآید
گفتم دل رحیمت ، کی قصد رحم دارد؟
گفتا نگوی با کس ، تا وقت آن برآید
گفتم زمان تحصیل دیدی که چون سرآید
گفتا خموش جانم ، از دست من چه آید